Kiedy wstaję rano i świeci słońce, wtedy jestem bardziej ożywiona, uśmiechnięta, pełna zapału do życia i pracy. Wyglądam przez okno i widzę, że śnieg stopniał i zmienił się w wodę, ale jeszcze "na szczęście" go pozostało.

Ale to dobrze...już pewnie niebawem zmieni się pora roku, a woda potrzebna jest drzewom, krzakom dla dobrego wzrostu. Pamiętam z dzieciństwa jak wczesna pora lata, nadeszła burza, zmokliśmy wtedy bardzo, ale później oglądaliśmy piękną tęczę. Uwielbiam wiosnę, kiedy wszystko budzi się do życia, zielenieje, kiedy dżdżownice wychodzą z ziemi, zerknąć do góry na słońce. A człowiek żyje z dnia na dzień, z roku na rok, z sezonu na sezon, zbiera bagaż doświadczeń, przeżyć, wrażeń kumuluje je w swojej głowie, jak w laboratorium...

A.Pazurek – uczestniczka szkolenia