Dawno, dawno temu w Egipcie, w murzyńskiej wiosce jej mieszkańcy usłyszeli w oddali tajemnicze dźwięki. Ktoś robił dużo hałasu. Nie znając dźwięku armaty mieszkańcy myśleli, że być może to atak wrogiego plemienia. Echo niosło się z daleka.

Szaman postanowił wysłać tam grupę zwiadowczą. Droga wiodła przez las, pachniało drzewem, gałęzie raniły śmiałków, którzy zdecydowali się wybrać w tę podróż. Siła i natężenie dźwięku wskazywały, że są coraz bliżej. Im bliżej celu się znajdowali, tym wyraźniej słychać było muzykę. Po zlokalizowaniu źródła ich uwagę przyciągnął ciemny brąz wielkiego wazonu, który wydawał z siebie dźwięk tłuczonych szklanych talerzy. Brzmiał on różnie w zależności od ułożenia. Dla cywilizowanego człowieka przypominało to remont. Wazon był wielkości monumentu, który miał na sobie wielki pleciony węzeł. Węzeł ten przypominał żeglarskie węzły sznurowane. Ucieszyli się, że źródło tego dźwięku nie stanowi zagrożenia. W drodze powrotnej, idąc siecią ścieżek natrafili na wioskę Indian ubranych w skóry miękkie w dotyku. Wypili po kielichu i chwiejnym, i radosnym krokiem wrócili do domu. Dostali puszkę skarbów, w której była piłka, sitka na zakupy, krzesełko do łowienia ryb.