Z dramą zetknęłam się kilkanaście lat temu. Poznawałam ją niejako z pierwszej ręki, gdyż uczyłam się jej od angielskich nauczycieli i aktorów dramy...

Wanda Świtała – Rak

Z dramą zetknęłam się kilkanaście lat temu. Poznawałam ją niejako z pierwszej ręki, gdyż uczyłam się jej od angielskich nauczycieli i aktorów dramy (właśnie w Anglii tworzył, działał i pisał jeden z jej twórców – Brian Way, którego książka „Drama w wychowaniu dzieci i młodzieży” doczekała się polskiego wydania). Działo się to w Teatrze Ochoty w Warszawie, gdzie w 1984 r. odbyłam swój pierwszy kurs dramy.

Początkowo kojarzyłam ją głównie z parateatralnymi ćwiczeniami, stosowanymi w celu rozbudzania wyobraźni osób biorących udział w spotkaniach dramowych (dla potrzeb teatru lub socjoterapii). Później, zdobywając kolejne stopnie wtajemniczenia, poznałam wiele jej odmian. Wtedy właśnie nauczyłam się, że techniki dramowe (nie mylić z psychodramą stosowaną głównie w psychoterapii) mogą wspomagać rozwój każdego człowieka – począwszy od wczesnego dzieciństwa, skończywszy na wieku dojrzałym. Dojrzałość to w moim rozumieniu gotowość, do tego, by ciągle się rozwijać, tworzyć lub współtworzyć.

Z biegiem czasu, stosując dramę w różnych jej odmianach, zaczęłam dzielić się swoimi doświadczeniami warsztatowymi, kształcąc animatorów dramy. Od kilku lat propaguję ją razem z Tadeuszem Rakiem, wzbogacając ją elementami neurolingwistycznego programowania.

Tadeusz Mikołaj Rak

Z tą niezwykłą metodą zetknąłem się już jako terapeuta NLP z kilkuletnim stażem. Przyznam, że z niedowierzaniem patrzyłem widząc jej zdumiewającą skuteczność. Proste środki ekspresji jako podstawa trwałych, korzystnych zmian w życiu człowieka? Przecież to brzmi jak bajka. A jednak! Mało tego – z perspektywy kilku lat widzę, że techniki dramy i neurolingwistycznego programowania doskonale się uzupełniają, wzajemnie się inspirują, czego nieraz doświadczyliśmy sami, podobnie jak uczestnicy naszych spotkań.

Obydwie metody pracy zakładają szacunek oraz prawo każdej osoby do zachowania intymności.
„Nie musisz mówić o swoim problemie, by go rozwiązać” to założenie dotyczy zarówno NLP jak i dramy. Nie trzeba doznawać bólu, by krok po kroku zmieniać swoje życie, by żyć bardziej radośnie i satysfakcjonująco.

Czym więc jest drama?
Drama jest sposobem docierania
do nieograniczonych zasobów naszych możliwości.
Jest lustrem, czasem krzywym, ludzkich zachowań.