Wędrowniczka
Pewnego razu była sobie wędrowniczka życia o imieniu Natalla. Podążała różnymi drogami. Raz wybierała drogi kręte, wyboiste, raz raz kręte i zawiłe. Raz pod górę... raz w dół... schodząc ze szlaku... szukając nowej, innej drogi... najlepszej dla niej samej. Będąc pełną obaw i rozterek... ale też radości... może podążyć swoją własną drogą, odkrywając coś nowego, pięknego i inspirującego, dającego siłę i energię...
Jak źródło życia i młodości, tętniące krystalicznie czystą wodą, orzeźwiającą, aksamitną i kojącą. Czego pragnie wędrowniczka? Od czego chce uciec... za czym podążyć?
Na to pytanie może odpowiedzieć sobie sama - rzekł tajemniczy głos. Pamiętaj... najważniejsze w życiu to robić to co lubisz i potrafisz ... powiedział tajemniczy cichy głos. Robić to ... co kochasz ... i ... miłujesz. Uwierz w siebie ... idź przed siebie najpierw małymi krokami... Zadbaj o siebie w najlepszy dla siebie sposób... najlepiej jak tylko potrafisz. Nie obawiaj się... Jeśli nie spróbujesz, nie przekonasz się ... rzekł cichy tajemniczy głos ... Głos serca ... A gdzie rozum? - zapytała wędrowniczka. Dlaczego gdzieś umyka i ukrywa się? Usłyszała odpowiedź. Czyż nie ma nic lepszego od stwierdzenia... rób to co kochasz i lubisz, z pasją... a zawsze wykonasz to dobrze. Idź przed siebie, wybieraj najlepszą dla siebie z dróg. Pamiętaj... drogę życia wybierasz sam... powiedział tajemniczy głos – być może wewnętrzny głos serca...
Wędrowniczka
uczestniczka kursu Mistrz Praktyk NLP
Drzewko
Każdy z nas, z wyboru lub przypadkiem, spaceruje... Może przypomnisz sobie swój ostatni spacer.
Gdzie byłeś? Co widziałeś? Jak się wówczas czułeś?
Pewnego dnia. I uwierz mi, będzie to słoneczny, ciepły dzień, zobaczysz, podczas spaceru tuż przy drodze rosnące samotnie drzewo.
Nie jeden raz już takie drzewo mijałeś... I zapewne w przyszłości niejednokrotnie zobaczysz podobne...
Pewnego dnia, widząc takie drzewo poczujesz ochotę, aby zatrzymać się przy nim na chwilę. Może nawet nie zrobisz tego świadomie. Coś w tobie samym zechce to zrobić. Skądkolwiek idziesz, dokądkolwiek zmierzasz, ważne jednak, aby nastąpił taki dzień. Dzień, w którym usiądziesz pod tym drzewem. Może nawet oprzesz swe plecy o jego pień.
Poczujesz lekki wiatr na twarzy, usłyszysz szumiące liście. Unieś wówczas głowę. Spójrz w górę. Pozwól, aby promienie słońca, przebijające się przez gałęzie, dotknęły twojej twarzy... Zauważysz nieco połamane gałęzie podczas ostatniej burzy... lub nadmiaru śniegu ostatniej zimy. To drzewo przetrwało już w swoim życiu niejedną burzę i niejedną już zimę. Spokojne, niewzruszone stoi wciąż i rośnie. Daje cień i schronienie wśród swoich gałęzi. Ty również, masz już niejedna zimę za sobą. Niejedną też burzę... więc rośnij wciąż, sięgaj nieba, bądź oparciem i schronieniem... jako to drzewo. W dogodnym dla ciebie tempie...
Tak szybko jak sam chcesz...
Nie zapomnij jednak, pamiętaj...być może... masz wpływ na swoje otoczenie i zupełnie jak w gałęziach drzewa tak w twoich ramionach... ktoś szuka schronienia... Ktoś chce się bezpiecznie przy tobie czuć ... oprzeć się tak jak opierasz się o pień drzewa...
Teraz już powstań. Pamiętaj o drzewie rosnącym przy drodze... możesz ruszać dalej.
W słoneczny, pogodny dzień zobaczysz, podczas spaceru, rosnące przy drodze drzewo. Tuż po tym jak pojawi się uśmiech na twojej twarzy przypomnisz sobie drzewa pod którymi siedziałeś. Być może usiądziesz i przy tym... może usiądziesz przy nim z kimś dla kogoś i ty jesteś takim drzewem... przypomnisz sobie krótką historyjkę o drzewie... o tobie... a może o mnie samym...
Emil Dzianok
Już prawie Mistrz Praktyk NLP
