Bajka o trzech tytułach: Oleńka: „Zdziwienie światem”; Mariusz: „Żyj!!!”; Żaneta: „Życie nie jesteś samotne” (uczestnicy cyklu: ”Drama i artterapia w rozwoju osobistym i psychoedukacji”- autorzy tekstu)

Był cudowny poranek. Słońce wstało jak zwykle złote i ciepłe. Araza, wtulona w ramiona swego ukochanego, szeptała mu czule do ucha słowa płynące wprost z serca: „Kocham Cię, mój piękny wojowniku. Czuję się przy Tobie taka bezpieczna. Chciałabym, by chwila ta trwała wieczne”. Tabul delikatnie gładząc jej kruczoczarne włosy, wyszeptał: „ Dzień, w którym nasze drogi spotkały się, był najpiękniejszym dniem w całym moim życiu.”

Dni mijały, a Tabul i Araza cieszyli się każdą chwilą, którą spędzali razem, budując nowy własny dom na żółtym narcyzie. Inne elfy zazdrościły im szczęścia.

Tabul wieczorami wyprawiał się na wielkie i niebezpieczne łowy, by imponować swojej ukochanej. Araza bardzo bała się o swojego najdroższego, o to, że może zginąć wśród niebezpieczeństw czyhających w ciemnej nocy.

„Pozostań dziś ze mną, bo mam złe przeczucia”

„Arazo, dziś muszę udać się w tę ciemną noc, choć błyski boga gniewu są wielkie.”

Noc dla Arazy była bardzo długa. Czekała, czekała, czekała na kwiecie rozchwianym przez szalejącą burzę. Tabul nie wracał.

Gdy Araza zobaczyła ponownie wschodzące słońce, łzy płynące po jej bladej twarzy rozpuściły barwy płatków narcyza, który stał się śnieżnobiały. Zrezygnowana Araza, z pękniętym sercem, postanowiła zakończyć swoje cierpienie, bowiem elfy mówiły, że podczas burzy Tabula trafił błysk boga gniewu.

Araza podążała w kierunku srebrnego jeziora, nie reagując na wołania elfów: „Pozostań, pomożemy ci. Bądź rozważna, nie rób tego.” Ona nic nie słyszała, ona nic nie widziała. Ona szła …

Stojąc na urwisku, patrzyła na spokojną taflę wody i jedynie podające krople łez burzyły jej wyraźne odbicie w wodnym zwierciadle. Nagle w tafli jeziora ujrzała piękny obraz. Był to obraz twarzy nieznajomego elfa i pierwszy raz od czasu odejścia Tabula poczuła taki stan, jaki zaznawała dotąd u boku swojego ukochanego. Podniosła wzrok i ich spojrzenia spotkały się. Nieznajomy elf bez słowa przytulił Arazę do siebie. I wtedy zrozumiała:

- Życie to dar, który dostajemy. Życie to radość i smutek. Żyje się zawsze dla kogoś, gdy wiesz, dla kogo żyć. Ten ktoś zawsze gdzieś jest, choć myślisz, że jesteś sama …